22 فروردین, 1399
شهید مطهری در کتاب جامعه و تاریخ قائل به اصالت جامعه هست و بیان می‌کند از به هم پیوستن افراد جامعه، شخصیت جدیدی ایجاد می‌شود که دارای قوانین و سنن خاص خود است و به بیانات علامه طباطبایی در المیزان که موید آن است اشاره می‌کند؛ اما آیت الله مصباح در کتاب جامعه و تاریخ از دیدگاه قرآن معتقد است جامعه اصالت ندارد و قوانین و سنن در واقع برای نظام بخشیدن ارتباطات بین انسان‌هاست. نظر جنابعالی چیست و کدام نظر قابل قبول است. درضمن اعتقاد به هریک از این دو دیدگاه چه نتایجی دارد؟
نظر بنده در باب اصالت فرد و جامعه در کتاب روش‌شناسی علوم اجتماعی بیان شده است، جامعه به عنوان واقعیت خارجی هست و ما بازاء آن در خارج هست پس حق با شهید مطهری است و لکن باید توجه داشت هر فردی دارای ساحت فردی و ساحت اجتماعی و ساحت تاریخی است و این‌نکته ظریف و تازه ای است که کمتر بدان توجه شده است.
