.

عبدالحسین خسروپناه

عبدالحسین خسروپناه مجتهد و فیلسوف علوم انسانی و مدرس خارج فقه نظام ولایی و سیاسی در حوزه علمیه قم و نویسنده کتابها و مقالات فلسفی و کلامی و فقهی و مدرس علوم اسلامی در دانشگاه ها و دریافت کننده جایزه بین المللی علوم انسانی اسلامی
 

آیا دین می‌تواند به ما بگوید که چه نیازهایی داریم؟ در حالی که ادراک نیاز یک امر وجودی و درونی است و امکان تزریق نیاز از بیرون ممکن نیست(نهایتاً یک تنبه لازمست)، کمااینکه کسی نمی‌تواند به من بگوید تو تشنه‌ای و من این نیاز را درک می‌کنم یا صحیح این است که بگوییم دین به نیازهای ما پاسخ‌های متعالی می‌دهد مثلاً من بعد از ادراک نیاز به یک مبدا قدرت مطلق برای رفع نیازهایم احساس می‌کنم که باید با او ارتباط داشته باشم و دین بمن می‌گوید که برای برقراری ارتباط باید چه کرد اول طهارت لازمست بعد با این آداب باید ارتباط گرفت.

آیا دین می‌تواند به ما بگوید که چه نیازهایی داریم؟ در حالی که ادراک نیاز یک امر وجودی و درونی است و امکان تزریق نیاز از بیرون ممکن نیست(نهایتاً یک تنبه لازمست)، کمااینکه کسی نمی‌تواند به من بگوید تو تشنه‌ای و من این نیاز را درک می‌کنم یا صحیح این است که بگوییم دین به نیازهای ما پاسخ‌های متعالی می‌دهد مثلاً من بعد از ادراک نیاز به یک مبدا قدرت مطلق برای رفع نیازهایم احساس می‌کنم که باید با او ارتباط داشته باشم و دین بمن می‌گوید که برای برقراری ارتباط باید چه کرد اول طهارت لازمست بعد با این آداب باید ارتباط گرفت.

همانگونه که در کتاب انتظارات بشر از دین‌ نوشته شد نیازهای انسان بر دو قسم‌نیازهای ادراکی و غیر ادراکی تقسیم‌ می‌شوند.
نیازهای ادراکی توسط خود انسان درک می‌شود مانند دل‌دردی که نیاز انسان به طبیب را شکل می‌دهد و بعد طبیب نیازهای دیگری به بیمار هشدار می‌دهد و داروهایی تجویز می‌کند که بیمار به اعتماد پزشک عمل می‌کند زیرا خود درک مستقیمی از آن نیاز ندارد.

انتشار توسط:مهدی مصباحی